Klukkan á Sjöstjörnunni

Gerði góðverk í dag. Fór og lagaði torgklukkuna á Sjöstjörnunni sem er búin að vera stopp í nokkur ár. Margir halda því fram að þessi torgklukka hafi hrapað af himnum ofan og við á Suðureyri vorum bara svo heppin að hún hrapaði á hátíðarsvæðið okkar Sjöstjörnuna. Nei það var nú ekki alveg þannig. Ég og Einar vinur minn söfnuðum fyrir þessu og létum reysa þessa klukku sem part af samfélagsverkefni innan JC hreyfingarinnar sem við vorum saman í einu sinni. Fengum við flottann fundarhamar í viðurkenningu frá JC fyrir flott samfélagsverkefni. Við hins vegar gáfum Ísafjarðarbæ klukkusteininn sem er listaverk eftir Dýrfinnu Torfadóttur. Þar á bæ er mönnum skítsama um þessa gjöf svo maður verður víst að viðhalda gjöfinni sjálfur.

Nú kann ég ekki að reikna

Api get ég verið. Ég skil ekki einfalt reikningsdæmi. Ítrekað er sagt að Vestfirðingar greiði aðra hverja krónu sem þeir greiða í skatt til Reykjavíkur. Borga ég þá 2 krónur til Reykjavíkur og 1 krónu til Ísafjarðar og eingöngu 1 króna af 4 verður eftir á Suðueryri þar sem ég á heima ? Fer hún þá í að greiða fyrir utanaðkomandi snjómokstur og viðhald á þjóðveginum til Suðureyrar því það er það eina sem ríkið rekur hér eða er það greitt með þessum 2 krónum sem fara beint til Reykjavíkur. Hvað verður eiginlega um þessa 1 krónu sem ég ætti samkvæmt þessu að borga í skatt til Suðureyrar ? Eða er kannski hægt að fá bara það sama og aðrir fyrir skattpeninginn ?

Þegar ég hitti Jólasveininn

Ég fór á pósthúsi Jólasveinsins í Finnlandi um daginn og hitti þar Jóla sjálfan. Mikið var að gera því pósthúsið hans er orðið hið opinbera pósthús fyrir öll bréf sem póstlögð eru í heiminum til Jóla. Finnar borga Jóla fyrir að svara öllum bréfum sem berast til hans enda er þetta sérkennilega pósthús orðið eitt helsta aðdráttarafl ferðamanna til borgarinnar Rovaniemi þar sem pósthúsið er. Örstutt frá pósthúsinu er heimili Jólasveinsins. Það er staðsett í neðanjarðarbyrgi sem getur hýst 3600 manns ef kemur upp hættuástand í borginni. Þetta neðanjarðarbyrgi er ein flottasta ferðamannagildra sem ég hef séð. Allt hannað fyrir fjölskylduna til að eiga eftirmynnilega stund saman. Klakasalur, veitingarými, föndurherbergi, piparkökukaffihús ofl. Þetta risavaxna mannvirki er eingöngu opið í 6 vikur á ári en þess á milli vinnur fólkið við sölu og markaðsmál fyrir næstu vertíð. Eigandinn er háskólamenntaður Jólasveinn og fræddi hann okkur um þá staðla og reglur sem Finnar hafa sett um Jóla og einnig að þeir hafa náð að fá vörumerkið Santa Claus sem skrásett vörumerki í þeirra eigu.

Svona er hægt að breyta bændagistingu í stóriðju

Levi í Finnlandi var lítið bændasamfélag með um 200 íbúa fyrir 30 árum síðan. Einn íbúinn byrjaði með bændagistingu sem varð að hóteli, hótelið keypti nokkra vélsleða og svo koll af kolli. Levi er byggðakjarni í sveitarfélagi sem telur í dag um 6000 íbúa. 1000 íbúar búa núna í byggðakjarnanum Levi. Það fjölgaði því um 800 íbúa á 30 árum aðallega vegna uppbyggingar ferðaþjónustu. Bæjarfélagið átti litla skíðabrekku sem er um 300 metra löng með enga sérstöðu og var hún bara notuð fyrir héraðsbúa. Í dag eru 15.000 veitingastólar og 23.000 rúm í Levi fyrir ferðamenn. Já tuttugu og þrjú þúsund rúm og þeim fjölgar um 1000 rúm að meðaltali á ári í dag. Það sem er að valda þessari miklu uppbyggingu er að myndaður var klasi þjónustuaðila sem setti sér 30 ára stefnumótun um markvissa uppbyggingu. Saman notar hópurinn sameiginlegt vörumerki og sterkta BRANDING vinnu sem stýrt er af Levi sale and marketing office sem er í 14% eigu bæjarfélagsins og restin er í eigu þjónustuaðila. Allir kynna sína þjónustu undir einum hatti og vöruþróun á viðburðum og virðisaukandi þjónustum er það sem drífur þetta öfluga samfélag áfram. Ferðamenn finna nánast allt í þessu litla þorpi sem gerir heildarupplifun þeirra svo einstaka. Samvinnan er lykillinn. Meðfylgjandi myndir segja meira en þúsund orð.

Vestfirðir vs/ Lappland

Undanfarna viku hef ég verið með skemmtilegu fólki úr ferðaþjónustunni á Íslandi í Lapplandi til að kynnast hvernig Finnar hafa byggt upp sína vetrarferðaþjónustu. Þetta var mörgu leiti eins og að stíga inn í framtíðina hér fyrir vestan. Maður stendur á gati eftir svona ferð þegar maður sér hvað hægt er að gera úr ekki neinu. Íbúar í Lapplandi hafa tekið sína helstu veikleika sem voru samgönguleysi, frosthörkur og myrkur til endurskoðunar. Nýtt og breytt hugarfar hefur leitt þetta fólk saman og nú hafa þau snúið sínum ógnum og veikleikum í tækifæri og í sína bestu styrkleika. Rétta orðið er stóriðja. Að sjá sjálfstraustið og virðingu heimamanna fyrir sínu var ógleymanlegt og getur maður ekki annað en öfundað Finna miðað við hvar ferðaþjónusta á Vestfjörðum stendur. Aðstæður í Lapplandi voru við upphaf uppbyggingar ferðaþjónustu mun verri en á Vestfjörðum en Lappar eru komninr 20-30 árum á undan okkur með flest allt í dag. Næstu daga mun ég segja frá þessari sérstöku ferð hér á blogginu. meðfylgjandi er ein skemmtileg mynd af saunaklefa sem er áfastur kláf sem gengur upp og niður fjallið sem er 719 metrar. Hin myndin er af VIP klefa í sama kláf.

Brandari dagsins 50 milljónir í taxa

Starfsfólk Landspítalans sem kemst ekki heim með strætó er skutlað heim í leigubíl. Það kostar 50 milljónir á ári samkvæmt frétt RÚV í dag. Úti á landi liðið reddar sér bara sjálft. Svo er verið að rökræða um hvar eigi að spara.